آدم‌ربایی در مکزیک بسیار شایع است و دولت این کشور در مقابل جنایت‌های سازماندهی شده آدم‌ربایان ناتوان است. هر دو ساعت یک نفر در این کشور ربوده می‌شود. دویچه وله با بعضی خویشاوندان ربوده‌شدگان گفت‌وگو کرده است.کواهیلا ایالتی در مکزیک است که در مرز تگزاس آمریکا قرار دارد. کواهیلا تبدیل به مرکز آدم‌ربایی در مکزیک شده است. در اینجا جنایت‌های سازماندهی‌شده گستردگی فراوانی دارد. ۴۲ درصد آدم‌ربایی‌های مکزیک در این ایالت رخ می‌دهند. باندهای قاچاق مواد مخدر مردم را با زور می‌ربایند و رعب و وحشت در دل شهروندان ایجاد می‌کنند. مکزیک در ارتباط با آدم‌ربایی پس از سوریه در مقام دوم جهان قرار دارد. هوگو مارسلینو گونزالس سالازار، پسر ماریا النا سالازار، یکی از ۳۷ هزار و ۴۳۵ شهروندی است که در مکزیک ناپدید شده‌اند. مادرش می‌گوید آخرین کلام پسرش در گفت‌وگوی تلفنیِ ۹ سال پیش، این جمله بود: «من الان برمی‌گردم.» به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید ماریا النا سالازار آن زمان بارها به اداره پلیس مراجعه کرد و هر بار این جمله را شنید: «نگران نباشید، او به زودی برمی‌گردد.» سالازار که در پی فرزندش بود با مادرانی برخورد کرد که آنها نیز جوابی چون او از پلیس دریافت کرده بودند. این مادران سرانجام تصمیم گرفتند جنبشی در ایالت کواهیلای مکزیک به راه اندازند به نام فوندک (FUNDEC). این جنبش اکنون ۱۵۰ خانواده این ایالت را جمع کرده و از نهادهای دولتی این کشور خواستار برخوردی جدی با آدم‌ربایی است. ماریا سالازار برای یافتن پسرش هر اقدامی کرده است. پلاکاردهایی همراه با اطلاعات در باره او چاپ و به دیوارهای شهر آویزان کرده، اما ماموران دولت این پلاکاردها را پاره کردند. او می‌گوید نهادهای دولتی "نمی‌خواستند دیگر شهروندان بدانند که چه مشکل بزرگی در این ایالت وجود دارد". خانم سالازار بر این نظر است که نهادهای دولتی برای مخفی کردن تعلل خود همه جا پخش کرده‌اند که کسانی که ناپدید شده‌اند در ارتباط با مواد مخدر بوده‌اند و به گونه‌ای در اقدامات خلاف قانون دست داشته‌اند. در مکزیک باندهای قاچاق مواد مخدر به جنایت‌های سازماندهی شده خود ادامه می‌دهند. آنها قربانیان خود را می‌سوزانند تا هیچ اثری از آنها باقی نماند و کسی نتواند آنها را شناسایی کند. در چنین شرایطی مادران جنبش فوندک در ایالت کواهیلای مکزیک با بیل‌هایی در دست با خاک‌برداری از محل سوختن جمعی قربانیان سعی در شناسایی آنها می‌کنند. نهادهای دولتی در این ایالت، بقایای اجساد ۱۲۰ هزار قربانی را یافته‌اند، اما تاکنون تنها هویت ۲۰ درصد قربانیان شناسایی شده است. خانم فرناندز، یکی از اعضای مادران جنبش فوندک، در باره مشکلات تعیین هویت قربانیان می‌گوید: «آزمایشگاه‌ها برای شناسایی قربانیان جا ندارند و پرسنل متخصص نیز برای این کار در دسترس نیست.» مقامات امنیتی و قوه قضائیه مکزیک امکانات کافی برای جست‌و‌جوی ناپدیدشدگان و تحقیق در باره چگونگی ربایش آنها را ندارند. تنها ۲۹ کارمند دادستانی و ۵۸ مامور پلیس در سراسر ایالت کواهیلای مکزیک مسئول بررسی بیش از ۱۰۰۰ پرونده هستند. آبل گالوان، نماینده نهادهای مسئول، در این باره به خبرنگار دویچه‌وله می‌گوید، دولت در نظر دارد در سال آینده میلادی (۲۰۱۹) ۱۰۰ کارمند جدید در این ارتباط استخدام کند و می‌خواهد قوانین جدیدی را نیز در ارتباط با مبارزه با آدم‌ربایی به تصویب رساند. اما اونبرتو گوررو، مسئول بخش حقوق بشر جنبش فوندک، نظری دیگر دارد. او یکی از مهم‌ترین مشکلات در مبارزه با ناپدید شدن خشونت‌آمیز شهروندان را همکاری نهادهای دولتی با باندهای سازماندهی شده می‌داند. اونبرتو گوررو در این باره می‌گوید: «در پرونده بیش از ۳۷۰ هزار مورد آدم‌ربایی تاکنون تنها ۱۲ نفر محکوم شده‌اند.» به نظر او تحمل این باندها و همکاری فعال کارمندان نهادهای مختلف دولتی با این جانیان سبب شده که این شمار کم از محکومان وجود داشته باشند. او در این باره به طنز می‌گوید: «نهادهای دولتی که علیه خودشان اقدام نمی‌کنند.» خانم سالازار می‌خواهد مبارزه برای تحقق عدالت را ادامه دهد و هیچ ترسی از باندهای جانی ندارد: «برای من هیچ اتفاقی دردناک‌تر از ربوده شدن فرزندم نبوده. من تا زمانی که زنده‌ام می‌کوشم تا فرزندم هوگو را به خانه بازگردانم.»