یادداشت جیسون رضائیان: ایرانی-آمریکاییها باید صدای خود را داشته باشند و نگذارند دیگران جای آنها حرف بزنند
واشنگتن پست: ایرانی-آمریکایی ها باید خود صدای خود باشند و نگذارند پمپئو به جای آنها صحبت کند
جیسون رضاییان،در یادداشتی در روزنامه واشنگتن پست می نویسد، ۲۲ ژوئیه سال ۲۰۱۴، نیروهای امینتی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به خانه او و همسرش در تهران هجوم بردند و هر دوی آنها را به زندان اوین منتقل کردند و آنها را در انتظار سرنوشت نامعلومی گذاشتند و سرانجام پس از گذشت یک سال و نیم، از زندان، عاقبت آزادش کردند.
رضائیان می نویسد: حالا ۲۲ ژوئیه (۲۰۱۸) به یک تاریخ مهمی برای جامعه آمریکایی ایرانی تبار نیز تبدیل شده است، در حالی که یکشنبه شب پرزیدنت ترامپ یکی از تهدید آمیز ترین پیام های خود را برای رئیس جمهوری ایران در توییتر منتشر کرد، وزیر خارجه او، برای جامعه آمریکایی ایرانی تبار در جنوب کالیفرنیا سخنرانی کرد. در این رویداد که «حمایت از صداهای ایران» نام داشت، مایک پمپئو به تعهد آمریکا بر تلاش ها برای تضعیف رژیم روحانیون ایران اشاره کرد.
رضائیان در بخش دیگری از مقاله خود می نویسد: من به عنوان شاهد به این سخنرانی رفتم. این سومین ۲۲ ژوئیه ای بود که آزاد بودم و تصمیم گرفتم آن را در کتابخانه رونالد ریگان صرف کنم، می خواستم بدانم چه کسانی آنجا هستند و دقیقا پمپئو از کدام صداهای ایرانی حمایت می کند؟
رضائیان می نویسد حضور طیف های متفاوت قومی، مذهبی، و سیاسی که در آنجا حضور داشتند و جامعه ایرانی مقیم آمریکا را تشکیل می دهند، او را متعحب ساخت و بسیاری از صدها ایرانی آمریکایی شرکت کننده در مراسم را افراد کارشناس، سیاستمدار، اساتید، افراد فعال در صنعت سرگرمی و کارآفرینان تشکیل می دادند که این موضوع خوبی بود.
رضائیان می نویسد کسانی که این رویداد را در وزارت خارجه آمریکا سازماندهی کردند به او گفتند که مهمانان مراسم تک تک انتخاب شدند تا نشان دهنده گوناگونی جامعه ایرانی-آمریکایی باشد، اما بسیاری از کسانی که دعوت شده بودند، این دعوت را رد کردند و عده ای هم حتی به دعوت برای شرکت در مراسم پاسخ ندادند. عده ای هم آشکارا این مراسم را بایکوت کردند و می خواستند تا جای ممکن با این مراسم که نظر آنها آغاز کننده استدلال های دولت فعلی آمریکا برای تغییر رژیم در ایران است، کاری نداشته باشند. جیسون رضائیان می گوید شاید چنین چیزی در مورد مراسم (آغاز استدلال برای تغییر رژیم) بعدا ثابت شود، اما این رویداد همچنین فرصت نادری برای ایرانیان-آمریکایی فراهم کرد تا به طور مستقیم با دولتی در آمریکا در تماس باشند که کار طرح ریزی برای وطن مادری آنها را آغاز کرده است.
او می نویسد هر کسی که ایران برای او اهمیت دارد باید بداند اکنون زمانی نیست که در حاشیه بایستد.
جیسون رضائیان می گوید بسیاری از ایرانیان احساس می کنند ده ها سال است که بین کشمکش میان رژیمی که در ایران نماینده منافع آنها نیست و یک قدرت خارجی که می گوید حامی منافع آنها است اما به طور معنا داری به آنها کمکی نکرده، گیر افتاده اند.
رضائیان در بخش دیگری از مقاله می نویسد پمپئو فهرست بلندی از مشکلاتی که جمهوری اسلامی به وجود آورده را بیان کرد، از جمله فساد حاکمانش و آنها را ناقض حقوق بشر خواند، اما راه های چندانی برای اینکه چگونه رهبری فعلی آمریکا در نظر دارد برای رفع این مشکلات و کاهش رنج ایرانیان اقدام کند، ارائه نداد. او می نویسد پس از سخنرانی پمپئو، با او صحبت کرد و پرسید چه اقداماتی برای آزادی آمریکاییان زندانی در ایران صورت می گیرد. رضائیان می گوید همچنین موضوع ممنوعیت سفر اتباع ایران به آمریکا را با وی در میان گذاشت، این بخش از مکالمات برای انتشار در نشریات صورت نگرفت، اما به گفته رضائیان، پاسخ هایی که از وزیر خارجه دریافت کرد او را در این دو مورد تاحدی نسبت به آغاز مراسم، امیدوارتر کرد.
جیسون رضائیان می گوید از کارمندان پمپئو نیز در مورد راه های حمایت از صداهای داخل ایران پرسید که می تواند منجر به تضعیف قدرت رژیم شود، مثلا اینکه جامعه مدنی ایران از طریق ارائه ابزارهای آموزشی برای شهروندان ایرانی تقویت شود و یا اینکه اینترنت بدون سانسور در دسترس شهروندان قرار بگیرد، و یا اینکه شهروندان ایرانی به طور مستقیم با دیگر نقاط جهان به اشکال گوناگون، از جمله تجارت و مهاجرت های موقتی قانونی در تماس باشند؛ اما هیچکدام از این موارد، به گفته رضائیان، ظاهرا برای دولت فعلی آمریکا جهت تضعیف رژیم ایران در اولویت قرار ندارد. جیسن رضائیان می گوید با این حال او و دیگران فرصت طرح این مسائل را پیدا کردند، از جمله اینکه از زنان ایران و اقلیت های مذهی حمایت شود و اینکه «ممنوعیت سفر» اصلاح شود.
به گفته جیسون رضائیان، فرصت هایی نظیر این که بتوان با رهبران آمریکا به طور مستقیم صحبت کرد، همیشه موجود نیست و به همین دلیل آمریکاییان ایرانی تبار باید تا زمانی که فرصت های این چنینی وجود دارد، از آنها برای تماس با رهبران آمریکا استفاده کنند.
