اظهارات ضد و نقیض در مورد حضور شرکت چینی به‌جای «توتال» در پارس جنوبی
یک مقام ارشد وزارت نفت ایران در مورد وضعیت توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی، و آینده فعالیت شرکت فرانسوی «توتال» و شرکت ملی نفت چین در آن، سخنان ضد و نقیضی گفته‌است.
خبرگزاری ایرنا ۲۰ مرداد ماه از قول محمد مصطفوی، مدیر سرمایه‌گذاری و کسبوکار شرکت ملی نفت ایران، گفته بود که شرکت ملی نفت چین (سی‌ان‌پی‌سی) جایگزین شرکت توتال شده‌است.
اما «شبکه اطلاع‌رسانی نفت و انرژی ایران»، ظاهرا ساعاتی بعد از این خبر، اظهارات دیگری از آقای مصطفوی منتشر کرده که می‌گوید «توضیح تکمیلی» این مدیر وزارت نفت است.
مدیر سرمایه‌گذاری و کسبوکار شرکت ملی نفت در «تکمیل گفت‌وگوی خود با خبرنگار شانا» درباره طرح توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی اظهار داشت که «ایفای نقش اعضای کنسرسیوم توسعه‌دهنده این طرح مطابق مفاد قرارداد است و هنوز به طور رسمی، تغییری در مفاد قرارداد داده نشده است».
در این خبر کوتاه، به نقل از محمد مصطفوی و «با اشاره به سهم ۵۰.۱ درصدی توتال و ۳۰ درصدی شرکت ملی نفت چین» گفته شده «در صورت تغییر مفاد قرارداد، اطلاع‌رسانی لازم انجام می‌شود».
این در حالی‌ست که خبرگزاری دولتی ایران، ایرنا، به نقل از او گزارش داده بود شرکت ملی نفت چین اکنون با سهم ۸۰.۱ درصدی در فاز ۱۱ پارس جنوبی به کار ادامه می‌دهد.
قرارداد توسعه میدان پارس جنوبی ۴.۸ میلیارد دلار است و قرار است طی دو مرحله انجام شود. در تیر ماه سال گذشته این قرارداد بین شرکت‌های توتال (۵۰.۱ درصد سهم)، شرکت ملی نفت چین (۳۰ درصد) و شرکت پتروپارس ایران (۱۹.۹ درصد سهم) امضا شد؛ که در آن زمان نخستین سرمایه‌گذاری گسترده غرب در ایران به شمار می‌رفت.
شرکت توتال فرانسه پس از اعلام خروج آمریکا از «برجام» گفته بود در صورت عدم دریافت معافیت از تحریم‌ها، این پروژه را ترک می‌کند. دونالد ترامپ در اردیبهشت ماه اعلام کرد از توافق اتمی خارج می‌شود؛ بخش نخست تحریم‌ها علیه ایران از ۱۵ مرداد ماه بازگشت و بخش دوم هم که به‌طور مشخص تحریم‌های نفتی را در بر می‌گیرد، ۹۰ روز دیگر باز می‌گردد.
پارس جنوبی بخشی از میدان گازی در خلیج فارس است که در آب‌های سرزمینی ایران و قطر قرار دارد. آن‌طور که آژانس بین‌المللی انرژی در برآورد سال ۲۰۰۸ ارائه کرده بود، این میدان بزرگ‌ترین میدان گازی جهان است.
بنا بر گزارش‌ها فشار میدان گازی پارس جنوبی، طی پنج سال آینده، به‌شدت افت پیدا می‌کند و در نتیجه باید سکوهای تازه ۲۰ هزار تنی جایگزین سکوهای فعلی که ۱۵۰۰ تا دو هزار تن هستند، شوند. هزینه ساخت هر سکوی ۲۰ هزار تنی به همراه کمپرسورها، حدود ۲.۵ میلیارد دلار تخمین زده می‌شود و گفته می‌شود شرکت چینی فناوری ساخت آن را ندارد.
مقام‌های ایرانی ابراز امیدواری کرده بودند که «توتال» در کنار ساخت نخسیت سکوی تازه، فناوری ساخت آن را نیز به ایران بیاورد. بنا به گفته مقام‌های ایرانی، پس از پنج سال، دست‌کم به ۱۰ سکوی عظیم نیاز است تا میزان تولید میدان دچار افت نشود.
