از این پس پناهجویانی که در کشور خود مورد شکنجه و آزار قرار گرفته‌اند و از آسیب‌های ناشی از آن رنج می‌برند، این حق را می‌یابند که از کشورهای عضو اتحادیه اروپا اجازه اقامت دریافت کنند. این اجازه اقامت حتی در صورتی به آنان داده می‌شود که با بازگشت به کشورشان خطر شکنجه و بازداشت دوباره آنها را تهدید نکند.
به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید
بنا به تصمیم دادگاه عالی اروپا اگر پناهجو بتواند ثابت کند که در کشورش به طور عمدی از درمان آسیب‌های ناشی از شکنجه و آثار روحی و روانی آن محروم شده است، می‌تواند از امکان موقت اقامت در کشورهای عضو اتحادیه اروپا بهره‌‌مند شود.
این حق حتی در صورتی که قربانی شکنجه دیگر در کشورش تحت تعقیب نباشد، به او داده می‌شود.
درمان مناسب آسیب‌های ناشی از شکنجه
دلیل مشخص برای رأی یادشده دیوان عالی اروپا وضعیت پناهجویی از کشور سری‌لانکا بود که در سال ۲۰۰۹ میلادی از بریتانیا تقاضای پناهندگی کرده بود.
این پناهجو هنگام تقاضای پناهندگی گفته بود که در سری‌لانکا به دلیل عضویت در “سازمان ببرهای تامیل” تحت شکنجه قرار گرفته است.
بیشتر بخوانید: حکم دیوان عالی اروپا: والدین پناهجویان نوجوان حق دارند به آنها بپیوندند
اگرچه این پناهجو با تأثیرات و آسیب‌های ناشی از شکنجه، افسردگی، اضطراب و اختلال‌های روحی و روانی مبارزه می‌کرد، مسئولان امور پناهجویی بریتانیا از دادن حق پناهندگی به او خودداری کرده بودند. دلیلی که آنها می‌آوردند این بود که در صورت بازگشت این پناهجو به کشورش، خطر شکنجه دوباره او را تهدید نمی‌کند.
استدلال قضات دیوان عالی اروپا برای اتخاذ رای درباره دادن حق اقامت به متقاضی شکنجه‌‌شده این بود که امکان تشدید بیماری و خطر خودکشی برای او در صورت بازگشت به کشورش وجود دارد. دیوان عالی اروپا در عین حال به این موضوع استناد کرد که مقامات سری‌لانکایی از درمان روحی و روانی صدمات ناشی از شکنجه او سر باز زده‌اند و در صورت بازگشت امکانات مناسب در اختیار این پناهجو قرار نخواهد گرفت.
