عکس مشترک دو عضو ترک‌تبار تیم ملی فوتبال آلمان، مسعود اوزیل و ایلکای گوندوغان با اردوغان موجی از انتقاد را به همراه داشته است. مفسر دویچه وله، اولیور پیپر از آن به عنوان “گل به خود” این دو فوتبالیست حرفه‌ای یاد می‌کند.ما نمی‌دانیم دنیز یوجل با دیدن عکس‌های مشترک مسعود اوزیل و ایلکای گوندوغان با رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور ترکیه، آن هم با دیدن آن چهره‌های خندان این دو بازیکن تیم ملی فوتبال آلمان چه احساسی داشته و چه برداشتی از این عکس‌ها کرده است. شاید با دیدن این عکس‌ها بی‌درنگ یاد آن یک سال زندانی افتاده که این خبرنگار به اتهام واهی تبلیغات تروریستی در ترکیه سپری کرده است.

همچنین پتر اشتودتنر، این کنشگر حقوق بشر نیز با دیدن عبارت “با احترام برای رئیس جمهور گرامی‌ام” که گوندوغان بر تریکوی باشگاه خود، یعنی باشگاه منچسترسیتی نوشته، شاید به یاد ماه‌ها زندانی افتاده که او به اتهام واهی حمایت از یک سازمان تروریستی سپری کرده است.

افتادن در دام تبلیغاتی اردوغان

مسعود اوزیل و ایلکای گوندوغان هر دو در شهر گلزن‌کیرشن به دنیا آمده و در این شهر بزرگ شده‌اند. این دو بازیکن تیم ملی فوتبال آلمان یا آگاهانه یا از نادانی در “دام آفسایدی” اردوغان گرفتار شدند. به سخن دیگر در دام تبلیغاتی اردوغان.

حزب AKP، حزب عدالت و توسعه ترکیه، یعنی حزب حاکم این کشور، بخوان حزب اردوغان، بی‌درنگ همه این عکس‌ها را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد. به این در زبان فوتبال می‌گویند یک پاس درست و حسابی برای اردوغان و آن‌هم در آستانه‌ی انتخابات پیش از موعد پارلمانی و ریاست جمهوری ماه ژوئن این کشور.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

و این عمل این دو بازیکن تیم ملی فوتبال آلمان، یک پاس خوب برای همه کسانی نیز هست که در آلمان مخالف حضور این بازیکنان و به‌ویژه مسعود اوزیل در ترکیب تیم ملی این کشور هستند، چون اوزیل در تمامی ۸۹ دیدار تیم ملی آلمان هرگز حاضر به خواندن سرود ملی آلمان نشده است. این اقدام یک پاس خوب برای کسانی است که حال از حذف این بازیکنان از تیم ملی سخن می‌رانند.

عکس‌هایی که این توپ‌زنان حرفه‌ای تیم ملی فوتبال آلمان در لندن و در کنار اردوغان گرفته‌اند، بار دیگر به بحث داغ مربوط به همگرایی خارجیان در جامعه آلمان نیز دامن زده است و یک بار دیگر بحث مربوط به دوتابعیتی بودن این دسته از شهروندان خارجی‌تبار آلمان را به میان کشیده است.

برای اطلاع باید گفت که مسعود اوزیل تنها صاحب پاس و شناسنامه آلمانی است، حال آنکه گوندوغان هم تابعیت آلمان را دارد و هم تابعیت ترکیه را.

اکنون رجب طیب اردوغان، که روباهی است آشنا به تاکتیک‌های تبلیغاتی، می‌تواند آسوده لم دهد و از کنار ماجرا را تماشا کند. کودتای تبلیغاتی او به ثمر نشسته است: پس از همراهی و پشتیبانی انتخاباتی اوزیل و گوندوغان از اردوغان، او می‌تواند با خیال آسوده بنشیند و منتظر رای و تصمیم فدراسیون فوتبال آلمان بماند. تصمیمی که به هر روی برای او سودمند خواهد بود.

بیشتر بخوانید: اعتراض به دیدار ملی‌پوشان ترک‌تبار آلمان با اردوغان

این موضوع برای همه‌‌ی ناسیونالیست‌های پرشور آلمانی باید روشن باشد که چنانچه فدراسیون فوتبال آلمان این دو بازیکن را از ترکیب تیم ملی فوتبال آلمان در رقابت‌های جام جهانی روسیه حذف کند، با این اقدام بهترین هدیه انتخاباتی را به اردوغان داده است. اردوغان بر بستر چنین تصمیمی بی‌گمان می‌تواند بیشترین میزان رای ترک‌های ساکن آلمان را به سود خود جذب کند.

ناکافی بودن انتقاد علنی

راینهارد گریندل، رئیس فدراسیون فوتبال آلمان که سال‌هاست در راستای همگرایی در جامعه آلمان و برای گسترش حس مدارا و احترام پیکار می‌کند، به‌‌شدت از این عمل اوزیل و گوندوغان انتقاد کرده است. اما انتقاد کافی نیست. اگر فدراسیون فوتبال آلمان به این انتقاد به طور جدی باور داشته باشد، باید به این دو بازیکن کارت زرد به‌شدت تیره نشان دهد.

حذف این دو بازیکن از ترکیب تیم ملی فوتبال آلمان نه به لحاظ سیاسی اقدامی هوشمندانه است و نه از منظر ورزشی کاری خردمندانه. اما فدراسیون می‌تواند از آن‌ها بخواهد به ارزش‌های ناظر بر فدراسیون فوتبال آلمان پایبند باشند.

اگر مسعود اوزیل و ایلکای گوندوغان شخصا دنیز یوجل را به اردوی تمرین رقابت‌های جام جهانی دعوت کنند و به او تریکوی تیم ملی فوتبال آلمان را هدیه دهند، با این اقدام خود کار بسیار مثبتی انجام داده‌اند. و چه خوب می‌شود اگر روی تریکو این عبارت را بنویسند: “برای آزادی بیان!”