محمد سالاری، یکی دیگر از اعضای شورای شهر تهران هم گفته است «قطعا مردم تهران در فرآیند انتخابات آزادانه شرکت و در نهایت تشخیص دادند که شهر تهران با رویکرد اصلاح‌طلبانه اداره شود و باید مبتنی بر برنامه‌های اصلاح‌طلبان باشد.»
او تاکید کرده است که «برنامه‌های شورای پنجم که یک شورای اصلاح‌طلب است باید توسط یک شهردار اصلاح‌طلب اجرا شود. هدف ما از انتخاب یک شهردار اصلاح‌طلب انجام کار سیاسی در شهرداری تهران نیست بلکه معتقدیم اگر شهرداری به گفتمان اصلاحات اعتقاد نداشته باشد در خدمت‌رسانی به شهر تهران نیز موفق نمی‌شود و این امر با مطالبات مردم تناقض دارد.»
اما آن‌چه این دو عضو شورای شهر در گفت‌وگوهای اخیر خود روی آن انگشت گذاشته‌اند، به گفته بسیاری از شخصیت‌ها و فعالان سیاسی اصلاح‌طلب خود علت واقعی استعفای نجفی بوده است؛ این که او در گام‌هایی که به نظر برخی منتقدان حتی چندان هم “قاطع” یا گسترده نبودند، اما تلاش کرد پروندههای فساد را رو کند و کمی برای “سلامت” شهرداری تهران گام بردارد.
مسئله بیماری او نیز مستمسکی شد که جناح تندرو روی این انگشت بگذارد که کسی که خودش از “سلامت” برخوردار نیست، بهتر است مسئولیتی این‌چنین سنگین را واگذارد.
محمدجعفر منتظری، دادستان کل روز دوشنبه ۲۰ فروردین مدافعان محمدعلی نجفی در شورای شهر تهران را که استعفای او را نپذیرفتند به “سیاست‌بازی” متهم کرد و با عتاب و خطاب به اعضای شورای شهر گفت که «همه می‌دانند که عدم پذیرش استعفای شهردار تهران در حالی که خود ابراز عجز و ناتوانی کرده سیاسی است… فردا اگر این آقای شهردار نتوانست مدیریت لازم را بر شهر تهران داشته باشد و کارها آسیب ببیند چه کسی مسئول است؟ بنده به عنوان مدعی‌العموم به شورای شهر تهران عنوان می‌کنم که مسئولیت این کار با شماست.»
سالی که نکوست از بهارش پیداست
در پی استعفای دوباره نجفی و موافقت شورای شهر، معاون او سمیع‌الله حسینی مکارم، به عنوان سرپرست شهرداری تعیین شد. نام حسینی مکارم در پرونده موسوم به “املاک نجومی” مطرح شده بود. این خود مصداق سمبه پرزور جناح اقتدارگرای حکومت تعبیر شد.
بیشتر بخوانید:واکنش‌های انتقادی به معرفی سرپرست جدید شهرداری تهران
بسیار معتقدند که رهبر جمهوری اسلامی از ابتدا با شهردار شدن محمدعلی نجفی مخالف بوده و نهادهای تحت فرمان او از جمله “سپاه پاسداران” نجفی را برای کناره‌گیری تحت فشار قرار داده‌اند. نجفی در استعفانامه اول خود از تهدیدها و توهین‌هایی که در مسیر “اصلاح سیستمی فسادآلود” شهرداری متحمل شده سخن گفته بود.
بیشتر بخوانید:آیا “اپوزیسیون مسالمت‌جو” توان ایجاد تحول در ایران را دارد؟
منتقدان می‌گویند تا این جای کار همیشه در بر این پاشنه چرخیده است که هرکس در شهرداری تهران روی پروندههای میلیاردی رانت‌خواری انگشت گذاشته، سر و کارش به زندان و تهدید و در این مورد آخر به استعفا کشیده شده است. بسیاری بر این باورند که نجفی تحت فشار اصولگرایان تندرو و دستگاه‌های زیر نظر رهبر جمهوری اسلامی استعفا داد و موضوع بیماری مستمسکی بیش نبود.
به دنبال استعفای نجفی، علی مطهری، نایب رئیس مجلس گفت که محمدعلی نجفی به خاطر فشار “بخشی از حاکمیت” از سمت شهرداری تهران مجبور به استعفا شد. او در یک پست اینستاگرامی نوشت که “بخشی از حاکمیت جمهوری اسلامی که از ابتدا مخالف تصدی این پست توسط آقای نجفی بود” با اعمال فشار از طریق “اهرم‌های قدرتی که در دست داشت” نجفی را “مجبور به استعفا کرد”.
او از یک “حاکمیت دوگانه” و “کاملا مشهود” در ایران سخن گفت که نظرش را به شورا و شهر و شهروندانی که دست به انتخاب زده‌اند، تحمیل می‌کند.
عیسی سحرخیز، فعال سیاسی و مطبوعاتی و زندانی سیاسی سابق در همین رابطه در یادداشتی نوشت: «گذر زمان خیلی زود نشان داد که آن حدس و گمان‌ها درست بوده و اراده‌ای فراقانونی در کشور نه تنها با محمدعلی نجفی مشکل دارد، بلکه مشروعیت شورای شهر تهران را نیز با وجود رای یک دست مردم پایتخت، زیر سوال برده است.»
مصطفی تاجزاده، فعال سیاسی اصلاح‌طلب نیز اسفندماه گذشته در واکنش به تائید خبر استعفای نجفی در یک پیام توئیتری نوشته بود که “رهبری” با مداخلات خود تهران را از داشتن “یک شهردار کاربلد و فسادستیز” محروم می‌کند.
بیشتر بخوانید:مطهری: نجفی و شورای شهر تسلیم فشار بخشی از حاکمیت شدند
گفته‌شده است که احتمالا عارف، هاشمی و یا افشانی جزء گزینه‌های بعدی برای گرفتن پست پردردسر شهرداری تهران هستند.علیرضا رحیمی از قول محسن هاشمی گفته است که «نگرانی جدی در مورد انتخاب شهردار وجود ندارد.» زهرا نوری گفته است که در جلسه روز یکشنبه «بر همکاری فی مابین مدیریت شهری و مجلس تأکید شد و همچنین نمایندگان قول دادند حمایت بیش‌تری از شورا و شهرداری کنند».
باید دید این “حمایت” و “همکاری” مجلس با اعضای شورای شهر تهران و شهردار بعدی تا چه اندازه دست یک شهردار “پاک‌دست” و “شجاع” را باز می‌گذارد تا این بار «بتواند در مقابل مفسده و تخلفات ایستادگی کند.»
