تیمی از باستان‌شناسان آلمانی و مصری کارگاهی مخصوص مومیایی کردن مردگان را در ساگارای‌ مصر کشف کرده‌اند. در این کارگاه ماسکی نقره‌ای یافت شده که بر چهره یک مومیایی بوده و به دوره حکومت ایرانیان بر مصر تعلق دارد.حفاری‌های یک تیم از باستان‌شناسان آلمانی و مصری در ساگارای مصر به کشف کارگاهی انجامید که در آن مصریان باستان مردگان را مومیایی می‌کردند. باستان‌شناسان در این کارگاه تعدادی مومیایی، قبرهای سنگی تزئین شده مخصوص جنازه‌های مومیایی شده و "گنجی از اطلاعات" پیدا کردند. یکی از اشیای یافت‌شده، ماسکی نقره‌ای است که روکش طلا دارد و قدمتش به ۶۶۴ سال تا ۴۰۴ سال قبل از میلاد مسیح می‌رسد. مصرشناسان این یافته اخیر را بی‌نظیر دانسته‌اند. به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید به گزارش دانشگاه توبینگن، این ماسک که محققان آن را در تابوت چوبی‌ای خراب شده در ساگارا پیدا کرده‌اند، به دورانی بر‌می‌گردد که ایرانیان بر مصر حکومت می‌کرده‌اند. محققان هم‌چنین گفتند که این ماسک بر چهره یک مومیایی قرار داشته است. بر روی نقش و نگارهای روی تابوت، تصویر یکی از الهه‌های مصرباستان به نام"موت" دیده می‌شود که نامش به وضوح بر روی تابوت حک شده است. اولین کشف ماسک مومیایی پس از ۸۰ سال مصرشناسان کشف این کارگاه را "فوق‌العاده" توصیف کرده‌اند. رمضان بدری حسین که مدیریت پروژه حفاری تیم آلمانی-مصری را به عهده دارد به خبرنگاران وبسایت Live Science می‌گوید: «تا حالا تعداد بسیار کمی از ماسک‌هایی که جنسشان از فلزات باارزش بوده به‌جا مانده‌اند و تعداد زیادی از آنها پس از تاراج مقبره‌های فراعنه در مصر باستان به غارت رفته‌اند.» بدری حسین در ادامه می‌گوید: «چشم‌های این ماسک دارای سنگ‌هایی از جنس کالسیت یا کربنات آهک، ابسیدین یا شیشه آتشفشانی و سنگی سیاه است.» تاکنون فقط دو ماسک مشابه از زمان مصر باستان به دست آمده است که جدیدترین آنها به سال ۱۹۳۹ برمی‌گردد. باستان شناسان دانشگاه توبینگن از سال ۲۰۱۶ با استفاده از فناوری سه بعدی در این مکان مشغول تحقیق و حفاری هستند. ساگارا در نزدیکی رود نیل و در چند کیلومتری قاهره واقع شده است. "معدن طلای اطلاعات" در این کارگاه، تیم تحقیق بقایای گلدان‌ها، ظرف‌ها و پیاله‌هایی را پیدا کرده‌اند. این بقایا به محققان نوید کشفیات بیشتری را می‌دهد. پژوهشگران می‌توانند به اطلاعات بیشتری در این باره دست یابند که مصریان چگونه مردگان را مومیایی می‌کرده‌اند. بدری حسین می‌گوید: «الان معدن طلایی از اطلاعات پیش روی ماست که به احتمال زیاد به ما اطلاعاتی درباره ترکیبات شیمیایی روغن‌هایی خواهد داد که برای مومیایی کردن به ‌کار می‌رفته است.» کارگاه مومیایی کردن جنازه‌ها باستان‌شناسان ابتدا ساختمانی از آجرهای گلی و صخره‌ای را کشف کردند و حدس زدند که این ساختمان می‌تواند کارگاه مومیایی باشد. دراین کارگاه پیا‌له‌ها و پیمانه‌های اندازه‌گیری پیدا شد که حاوی بقایای روغن و مواد دیگری بودند که در فرایند مومیایی کردن به‌کار می‌روند. دو ظرف بزرگ حاوی ناترون نیز کشف شدند که گمان می‌رود برای خشک کردن جنازه و تهیه بانداژ به منظور پیچیدن جنازه ‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفته‌اند. تیم پژوهشگران یک مجموعه مومیایی را پیدا کردند که شامل گذرگاه‌هایی می‌شدند که ۳۰ متر زیر زمین حفر شده بودند و به اتاق‌های دفن کردن مومیایی‌ها می‌رسیدند. در این اتاق‌ها مومیایی‌ها، تابوت‌ها و وسایلی که از سنگ ساخته شده بودند و برای نگه‌داری اعضای بدن مردگان به‌کار می‌رفتند، قرار داشتند. مجموعه‌ای از مجسمه‌های کوچک نیز کشف شدند که به عنوان خدمه فرد درگذشته برای خدمت به او در جهان پس از مرگ با آنها دفن شده بودند.