انتخابات پارلمانی لبنان پس از سه بار تعویق برگزار می‌شود. مهم‌ترین ویژگی این دور از انتخابات، الگوی “نسبیت” آن است. این سیستم انتخاباتی برای نخستین بار به گروه‌ها و احزاب کوچکتر فرصت می‌دهد که به صحنه قدرت وارد شوند.روز یکشنبه (۶ آوریل / ۱۶ اردیبهشت) لبنان شاهد انتخاباتی است که قرار بود در سال ۲۰۱۳ برگزار شود. آن زمان نمایندگان پارلمان برگزاری انتخابات را ۱۷ ماه به تعویق انداختند، زیرا معتقد بودند که به دلایل امنیتی، به‌ویژه تشدید جنگ داخلی در سوریه، برنامه‌ریزی انتخابات با مشکلات جدی روبرو خواهد شد.

در سال ۲۰۱۴ نیز برگزاری انتخابات امکان‌پذیر نبود، چون نمایندگان نتوانستند در رابطه با گزینش رئیس جمهور به توافق برسند. به همین دلیل انتخابات به سپتامبر ۲۰۱۷ موکول شد، اما در موعد مقرر بار دیگر نمایندگان اعلام کردند که قصد اصلاح قانون انتخابات را دارند و برای این منظور دوران نمایندگی خود را تمدید کردند.

به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید

به اعتقاد روزنامه‌نگار لبنانی، امین قموریه، تعویق انتخابات بخشی از جنگ قدرت میان گروه‌های درون پارلمان، یعنی اتحاد طرفداران رژیم سوریه موسوم به “۸ مارس” که از حزب‌الله و جنبش آزاد میهنی به رهبری میشل عون تشکیل شده، و اتحاد طرفدار عربستان سعودی، “۱۴ مارس” به رهبری سعد حریری بوده است.

قموریه در مصاحبه با دویچه وله می‌گوید، هر کدام از این گروه‌ها منتظر بودند که جنگ سوریه به نفع آنها تمام شود تا بتوانند در انتخابات پارلمانی در لبنان آرای بیشتری کسب کنند .

نزدیکی گروه‌ها به یکدیگر

روزنامه‌نگار لبنانی تاکید می‌کند که تعویق انتخابات، به‌ویژه پس از تلاش‌های فراوان مجلس نمایندگان برای گزینش رئیس جمهوری، کاسه صبر ملت را سر آورد. در این مدت دولت محکوم به انفعال شده و به ویژه در زمینه جمع‌آوری زباله در شهرها خشم مردم را برانگیخته بود.

انباشت زباله در خیابان‌ها باعث اعتراضات گسترده‌ای شد که در آنها معترضان خطاب به سیاستمداران شعار می‌دادند: “بوی گندتان بلند است”.

قموریه در عین حال معتقد است که درماندگی گروه‌های درون پارلمان، به نزدیکی آنها به یکدیگر کمک کرده است. او می‌گوید، نزدیکی سعد حریری و میشل عون با موافقت حزب‌الله که به گزینش ژنرال پیشین ارتش به عنوان رئیس جمهوری انجامید، پایان جناج‌‌بندی‌های سیاسی در پارلمان به‌شمار می‌رود.

بر اساس قانون اساسی لبنان، رئیس جمهوری باید مسیحی مارونی، نخست وزیر مسلمان سنی و رئیس یا سخنگوی پارلمان هم باید مسلمان شیعه باشد.

قانون جدید انتخابات

در دوران ۵ ساله تعویق انتخابات اتفاق مهم دیگری هم رخ داد. نمایندگان پارلمان قانون جدید انتخابات را تصویب کردند که متن آن بر اساس الگوی نسبیت تالیف شده است. این سیستم انتخاباتی، بر خلاف سیستم “انتخابات اکثریتی”، به گروه‌ها و احزاب کوچکتر هم اجازه ورود به موازنه قدرت می‌دهد.

بر اساس قانون پیشین، در هر حوزه انتخاباتی تمامی اعضای لیستی که اکثریت آراء را کسب می‌کرد، به پارلمان راه می یافتند و رقیبان از حضور در مجلس بی‌نصیب می‌ماندند. اما الگوی نسبیت به همه گروه‌ها و احزاب این امکان را می‌دهد که در حوزه انتخابی خود به اندازه آرایی که به دست می‌‌آورند، نماینده به پارلمان بفرستند.

البته این سیستم هم بر اساس قومیت و دین‌گرایی شکل گرفته، به همین دلیل همانند گذشته کرسی‌های پارلمان بین مسلمانان و مسیحیان تقسیم می‌شود.

از ۶۴ کرسی مسلمانان، اهل سنت و شیعیان هر کدام ۲۷ کرسی را در اختیار دارند، به دروزی‌ها ۸ کرسی و به علویان ۲ کرسی می‌رسد.

۳۴ کرسی از ۶۴ سهمیه مسیحی‌ها به مارونی‌ها تعلق می‌گیرد. شمار نمایندگان ارتودوکس‌ها ۱۴نفر، کاتولیک‌ها ۸ نفر، ارمنی‌ها ۶ نفر و انجیلی‌ها یک نفر خواهد بود، و یک نفر هم به نمایندگی از سایر اقلیت‌های مسیحی به مجلس راه می‌یابد.

نمایندگان رئیس جمهوری را انتخابات می‌کنند و رئیس جمهوری هم نخست وزیر را.

بیشتر بخوانید: وعده میلیاردها دلار کمک مالی به لبنان