اقتصاد محکوم به مرگ با طناب تحریم
با آغاز رسمی سری اول تحریم های آمریکا که پس از خروج این کشور از برجام برپا شده است، می رویم تا شاهد یکی از بدترین دوره های اقتصاد ایران در چند دهه ی گذشته باشیم. در حالی که دولت در داخل برای جبران کسر بودجه ی خود به چاپ اسکناس بدون پشتوانه دست زده بود، اینک با کمبود بی سابقه و شدید ارز مواجه می شود. امری که دولت را باز هم بیشتر در روند تورم زا و مخرب ارائه ی اسکناس بدون پشتوانه در کشور سوق می دهد.
عارضه ی دیگر این کار، قویتر شدن غول نقدینگی است که قادر است تمام تلاش های دولت در زمینه ی ایجاد تعادل میان عرضه و تقاضا در دو عرصه ی ارز خارجی و طلا را بر هم زند.
در این شرایط، پشت کردن دولت روحانی به مذاکرات پیشنهادی آمریکا آخرین دریچه های شانس نظام برای یک انتقال قدرت آرام و کنترل شده را از چنگ او بیرون می کشد. از این پس، با فرض بروز سناریوی فروپاشی اقتصاد کشور، رهبران نظام فقط باید به فکر فرار از کشور باشند تا توسط یک جامعه گرسنه و بیکار و بیمار محاصره نشوند. مذاکره تسلیم بدون درد بود و عدم مذاکره یعنی سقوط همراه با درد.
در این شرایط است که ضرورت شکل گیری یک آلترناتیو برای رژیم از هر موقعی ضروری تر است. پیشنهاد جبهه ی جمهوری دوم راهکاری است در این راستا تا تشکل های جمهوریخواه و دمکراتیک بتوانند ضمن همکاری با هم، راه را برای خلع قدرت از رژیم و استقرار دمکراسی در ایران فراهم سازند.#
