0 دقیقه
حالا خبر اول ورزش ایران یک تیتر ساده است: «رسول خادم به فدراسیون کشتی برگشت.»
دوشنبه عصر و پیش از این که رسول استعفایش را پس بگیرد، «محمدرضا داورزنی»، معاون توسعه ورزش قهرمانی و حرفه‌ای وزارت ورزش و جوانان ایران به «ایسنا» گفته بود: «شش روز به خادم وقت می دهیم که به فدراسیون کشتی برگردد.»
او البته روشن نکرد که در صورت مخالفت مجدد رسول برای بازگشت به اتاق ریاست، چه آلترناتیوی خواهد داشت. اما به نظر می رسید که قدرتمندترین مرد وزارت ورزش و جوانان، از پشت پرده ماجرای بازگشت رسول مطلع شده بود.
نهم اسفندماه سال 96 رسول خادم به دو دلیل استعفا داد؛ دلیل اول، ناتوانی در تغییر قانون نانوشته «منع مبارزه ورزشکاران ایران و اسراییلی» بود. پس از آن که «علیرضا کریمی»، کشتی گیر ایران حاضر به رقابت با حریف اسراییلی خود نشد، فشار اتحادیه جهانی کشتی و کمیته بین المللی المپیک روی فدراسیون کشتی ایران بالا رفت. اتحادیه جهانی کشتی مبارزه نکردن کشتی گیران ایران مقابل حریفان اسراییلی را نماد بارز دخالت سیاست در ورزش می داند؛ مساله ای که بند چهارم اساسنامه کمیته بین المللی المپیک آن را به شدت ممنوع می کند.
اتحادیه جهانی کشتی و کمیته بین المللی المپیک تصمیم قطعی به تعلیق کشتی و ورزش ایران داشتند اما رایزنی های رسول خادم، رای را تقلیل داد.
او ولی بعد گفت سحر و جادویی برای ایستادن مقابل سخت گیری های کمیته بین المللی المپیک و اتحادیه جهانی کشتی نمی داند و از ریاست فدراسیون ایران استعفا داد. روز 21 اسفندماه 96، تلاش وزارت ورزش برای برگزاری مجمع فدراسیون کشتی و بازگرداندن خادم بی نتیجه ماند. رسول ابتدای جلسه مجمع با نطقی تند خطاب به وزارت ورزش و جوانان گفت: «نمی‌توانم با این مجموعه وزارت ورزش کار کنم. ازنظر من، نگاه مجموعه وزارت ورزش در جهت منافع ملی ورزش کشور نیست. وزارت ورزش آن ورودی که متناسب با شأن ورزش اول ایران باشد، نداشته است و ادامه حضور من برای کشتی هزینه خواهد داشت.»
آن چه باید بدانیم این است که رسول خادم از کل مجموعه وزارت ورزش و جوانان انتقاد نمی کرد. یک عضو هیات رییسه فدراسیون کشتی ایران به «ایران وایر» می گوید: «ما با یک وزارتخانه متحد روبه رو نیستیم. آن چه می بینیم، دو باند است که حتی مقابل هم قرار دارند. یک سو “مسعود سلطانی فر” به عنوان وزیر ورزش و جوانان ایستاده است، سوی دیگر آقای داورزنی. هر کدام نیروهای خودشان، تفکر خودشان و حتی بودجه و قدرت خودشان را دارند. وزیر می خواهد خادم بماند، معاونش نه. مساله هم این جا است که زور وزیر به معاونش نمی رسد!»
با همین توضیح می توان سراغ ادعای نوروزی محمدرضا داورزنی رفت. او یکی از مهم ترین مهره های سپاه پاسداران در فدراسیون های ایران بود که از یک سال قبل به قدرت بلامنازع وزارت ورزش هم بدل شد. حضور او در وزارت ورزش، خواست قلبی مسعود سلطانی فر نبود. داورزنی را سفارش و بعد تحمیل کردند، دولت هم او را در وزارت خانه پذیرفت. او حالا قدرت مستقل خودش را دارد تا جایی که انتخابات مجامع فدراسیون های ورزشی در ایران را مهندسی می کند، بودجه فدراسیون ها را در دست می گیرد و حتی بانویی که رییس یک فدراسیون ورزشی بود را با عکس های خصوصی او تهدید می کند. قدرت داورزنی در ورزش کشور تقریبا بلامنازع است.
با این حال، رسول خادم تنها مدیر ورزشی ایران بود که روبه روی داورزنی و جریان حامی او ایستاد؛ یک اصول گرای واقعی که تابو شکنی کرد. خادم تحصیل‌کرده علوم سیاسی است. کارشناسی روابط بین‌الملل از دانشگاه روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه دارد و مدرک کارشناسی ارشد و دکترایش را در رشته جامعه‌شناسی گرفته است. او عضو شورای شهر هم بود اما خیلی پیش از آن که سیمای ورزشکاران در این شورا خدشه دار شود، استعفا داد و کنار کشید.
رسول خادم سه شنبه قبول کرد دوباره به فدراسیون کشتی ایران برگردد. بیانیه ای ای صادر کرد که خلاصه اش در این جمله معنی می شود: «دغدغه ها و نگرانی ها به قوت خود باقی است.هیچ چیز تغییری نکرده است.»
او در بیانیه اش تاکید کرده است: «در صورت عدم مبارزه با نمایندگان رژیم صهیونیستی، قهرمانان ملی ایران با محرومیت مواجه می شوند.»
خادم البته در بخشی از بیانیه خود نوشته است: «وزارت ورزش فعلا مرا تحمل کنند.»
این دقیقا اشاره به همان باند محمدرضا داورزنی دارد.
یک عضو هیات رییسه فدراسیون کشتی ایران به «ایران وایر» می گوید: «وزارت ورزش تصور می کرد که رسول خادم برای دور جدید انتخابات نام نویسی نمی کند. برای همین در ماه های آخر، 10 میلیارد بودجه فدراسیون را پرداخت کرد اما وقتی خادم دوباره انتخاب شد، باقی بودجه را نگه داشتند.»
اشاره باز به محمدرضا داورزنی، مرد شماره دو اما پرقدرت ترین عنصر ورزش ایران است. این مدیر فدراسیون کشتی ایران در مورد عاقبتی که برای ورزش کشور در قبال رقابت نکردن مقابل ورزشکاران اسراییلی در آینده تصویر شده است، می گوید: «می دانیم که تعلیق می شویم. در این مساله شکی نیست. آقای خادم برگشت چون ما در مجمع این را می خواستیم. موردی که شاید شما ندانید این است که دیگر روابط آقای “لالوویچ” با رسول خادم مانند قبل نیست.»
«نناد لالوویچ» رییس اتحادیه جهانی کشتی است. رسول خادم با نناد رابطه ای صمیمانه داشت؛ رابطه ای که حتی زبانزد جامعه کشتی جهان هم شده بود. نناد سال 1958 میلادی در خانواده ای سیاسی متولد شده است. پدرش سفیر یوگسلاوی در تونس، لبنان، اردن، سوریه، بلژیک و سوییس بود. خودش در بلگراد تحصیل کرد و مهندس مکانیک شد. اما نخستین کارش، اداره یک شرکت هواپیمایی بود. بعدها یک رستوران، یک باشگاه تنیس و یک شرکت تولید کننده شامپو طبیعی را در بلگراد و پاریس راه انداخت. بعد از فروپاشی یوگسلاوی، وارد کننده انحصاری «سوزوکی» به صربستان شد. او نخستین رییس فدراسیون کشتی صربستان بود و سال 2006، برای اولین بار به کمیته «فیلا» که نامش به فدراسیون جهانی کشتی تغییر کرده است، رسید.
سال 2010 کمیته المپیک جهانی تصمیم گرفت کشتی را از رشته های المپیک حذف کند. همین باب آشنایی بیش تر و نزدیک رسول خادم و نناد لالوویچ شد.
فوریه سال 2013، هیات اجرایی کمیته بین المللی المپیک طرح حذف کشتی از برنامه رقابت های المپیک تابستانی سال 2020 را در نشست رسمی خود بررسی کرد. رسول خادم به عنوان مهم ترین مشاور نناد لالوویچ، به او پیشنهاد داد برای وارد کردن شوک اولیه به کمیته بین المللی المپیک، «رافائل مارتینی»، رییس اتحادیه جهانی کشتی استعفا دهد. برای کنار زدن مارتینی، نیاز به یک همبستگی کامل در بدنه هیات رییسه اتحادیه جهانی کشتی بود؛ کاری که رسول و نناد به صورت مشترک انجام دادند.
با طرح اولیه رسول خادم، استعفای مارتینی نوشته شد و نناد لالوویچ به صورت موقت جای او نشست و بخشی از قوانین کشتی آزاد و فرنگی تغییر کرد. رقابت های کشتی نمایشی، طرح رسول خادم بود که فدراسیون کشتی امریکا با آن موافقت کرد و از سال 2013 این رقابت ها در میدان «تایمز» نیویورک برگزار می شوند. همه این اتفاقات، به توقف دستور حذف کشتی از رقابت های المپیک 2020 انجامید.
اما نناد دیگر یار غار رسول نیست. عضو هیات رییسه فدراسیون کشتی ایران از تغییر معادله ها می گوید: «آقای لالوویچ به عضویت هیات اجرایی کمیته بین المللی المپیک درآمده است. همه ما می دانیم که این کمیته در انحصار قدرت اسراییل و امریکا است..لالوویچ مجبور است تغییر موضع بدهد.»
عضو هیات رییسه فدراسیون کشتی از کاهش قدرت خادم و فدراسیون ایران در اتحادیه جهانی کشتی فقط به خاطر مبارزه نکردن ورزشکاران ایرانی با ورزشکاران اسراییلی خبر می دهد: «چاره ای هم نیست. آقای خادم در خط آخر بیانیه اش هم اشاره کرده است که ما بیش از قبل زیر فشار و تنها خواهیم شد؛ چه در داخل و چه خارج از کشور. متاسفانه ما به شدت تنها هستیم.»
در خط آخر بیانیه تازه رسول خادم آمده است: «با موضع گیری های اخیر خانواده کشتی، حساسیت منفی بعضی از عزیزان نیز به ورزش ملی کشور افزایش یافته است.»
مثال روشن این حساسیت منفی بعضی از «عزیزان» را می توان در صحبت های سردار « داوود آذرنوش»، رییس سازمان بسیج ورزشکاران کشور دید که روز چهاردهم اسفندماه 96 با صراحت گفت: «ما اسراییل جعلی را به رسمیت نمی‌شناسیم. بنابراین، رقابت با ورزشکاران این رژیم جعلی نیز به کل منتفی است و تا به امروز هم این مهم را در عرصه‌های مختلف نشان داده‌ایم.»
سردار «غلامحسین غیب‌پرور»، فرمانده بسیج کشور هم تهدید کرده بود: «این جا عرصه‌ای نیست که فکر کنند حرفی بزنیم و تستی بکنیم و اگر که جواب مثبت گرفتیم، گام‌های بعدی را برمی‌داریم. قطعاً گامی نخواهد بود چون در همان گام اول، آن قدم‌ها را خرد میکنیم.»
رسول خادم دوباره به اتاق ریاست فدراسیون کشتی برگشت درحالی که احتمال رفتن او هنوز زیاد است. رییس فدراسیون کشتی ایران اسفندماه سال گذشته گفته بود: «در سال 97 ما باید در هشت رویداد جهانی شرکت کنیم و در تمام این رقابت ها ممکن است به حریفان اسراییلی بر بخوریم. من هیچ سحر و جادویی بلد نیستم که با اسراییلی‌ها روبه رو نشویم.»
عضو هیات رییسه فدراسیون کشتی ایران به «ایران وایر» می گوید: «آن چه که می گویند اتفاق نمی افتد، اتفاق خواهد افتاد. آن وقت امیدواریم رسول خادم قربانی نشود.»
منظور از اتفاق، رویارو نشدن ورزشکاران ایرانی با حریفان اسراییلی و تعلیق قطعی کشتی ایران است. نناد لالوویچ که روزگاری نزدیک ترین فرد به رسول خادم بود، نوزدهم فروردین ماه در حاشیه جام جهانی کشتی آزاد به سایت اتحادیه جهانی کشتی گفت: «مانند بسیاری از فدراسیون‌ها، ما با مشکل دخالت سیاست در مسابقات در برخی از کشورها مواجه هستیم. در کشتی این مشکل در میان اعضای ما به وضوح دیده می‌شود. ما دیگر نمی توانیم اجازه دهیم که مشکلات سیاسی به زمین مسابقه ورود پیدا کند. ما باید با تمام وجود با هر چیزی که مانع از اتحاد در ورزش ما می‌شود، بجنگیم.»
اشاره مستقیم او به ماجرای پیچیده ایران و اسراییل بود. رییس اتحادیه جهانی کشتی به وضوح تهدید کرده است که با ورود دوباره سیاست به ورزش برخورد خواهد کرد. خادم در قبال این تهدید جهانی و فشار داخلی، فقط یک راه حل خواهد داشت؛ استعفای دوباره.
Source: ایران وایر
