۱۹۰ کشور در پلیس بین‌الملل عضویت دارند. با این همه بودجه این سازمان کفایت ماموریت‌های بلندپروازانه‌ آن را نمی‌کند. به همین دلیل اینترپل دست به همکاری‌هایی زده که زمینه‌ برای فساد احتمالی در این نهاد را فراهم کرده است.تا کنون رسانه‌هایی اندک نگاهی به پشت پرده اینترپل (سازمان بین‌المللی پلیس جنایی) انداخته‌اند. اینترپل بیش از ۱۰۰ سال است که تأسیس شده و هدف از تشکیل آن تقویت همکاری بین پلیس و سازمان‌های انتظامی در کشورهای مختلف بوده است. از آن زمان تا کنون ۱۹۰ کشور به این سازمان پیوسته‌اند. چرا که با شتاب گرفتن روند جهانی شدن، جنایت‌های سازمان‌یافته نیز افزایش پیدا کرده و چالش‌های پلیس و نیروهای انتظامی دوچندان شده است. به کانال دویچه وله فارسی در تلگرام بپیوندید با شروع دبیر کلی رونالد نوبل، سیاستمدار آمریکایی در اینترپل در سال ۲۰۰۰ چرخشی بزرگ نیز در این سازمان آغاز شد. رونالد نوبل رؤیایی در سر داشت. او می‌خواست "اَبرپلیس بین‌الملل" به‌وجود بیاورد. برای رسیدن به این هدف این سازمان تصمیم به بستن تفاهم‌نامه‌های همکاری گرفت که تا آن زمان غیر قابل تصور می‌نمود: تفاهم‌نامه‌های همکاری با شرکت‌هایی بزرگ مانند "فیلیپ موریس اینترنشنال" و "سانوفی" یا سازمان‌های مظنون به فساد مالی مانند "فیفا." اینترپل در پاره‌ای موارد به بی‌توجهی به برخی مناقشات جدی متهم شد که می‌تواند ناشی از نفوذ احتمالی اعطاکنندگان خصوصی پول باشد. همزمان برخی از کشورها در تأمین مالی پلیس بین‌الملل دچار تردید شدند. امارات متحده عربی در مارس سال ۲۰۱۷ پول هنگفتی بالغ بر ۵۰ میلیون یورو به اینترپل پرداخت کرد که برابر با مجموع پولی است که سایر اعضا در این سال به اینترپل پرداخت کردند. برخی کارشناسان مطرح می‌کنند که آیا چنین پرداختی آن هم فقط از سوی یک کشور استقلال سازمان دریافت‌کننده پول را زیر سئوال نمی‌برد؟ اینترپل برای رشد خود دست به چه همکاری‌ها و اتحادهایی زده است؟ آیا با پرداخت‌های خصوصی می‌توان وظایف دولتی نهادی را تأمین مالی کرد؟ آیا این نهاد در ازای دریافت این پول‌ها تبدیل به ابزار شرکت‌ها و نهادهای خصوصی نمی‌شود؟ آیا این اولین قدم در مسیر یک نظم جدید جهانی نیست که در آن همکاری بین مقا‌م‌های پلیس و شرکت‌های بزرگ بین‌المللی طبیعی تلقی می‌شود.