نیروی انقلابی از آن روی به انقلاب روی آورده که راه های دیگر ایجاد تغییر و بهبود اوضاع را ناممکن دیده است. نیروی تغییر طلب غیر انقلابی هنوز فکر می کند که راه های دیگری جز انقلاب در دسترس است که باید روی آنها کار و فعالیت شود. کدام درست است؟ قضاوت با واقعیت است نه با احساس و فکر. 

نه نیروی انقلابی تلاش خود برای برپایی انقلاب را به دلیل وجود نیروهای غیر انقلابی در صحنه ی تغییرگری سیاسی تعطیل می کند و نه این نیروها قرار است دست از تلاش بردارند. هر دو در مسیر خود حرکت می کنند و جامعه با کشش و استقبال خود از هر یک از این دو  در نهایت برنده را مشخص خواهد ساخت.#

****

برای دنبال کردن برنامه های تحلیلی نویسنده به وبسایت تلویزیون دیدگاه مراجعه کنید: www.didgah.tv

برای اطلاع از نظریه ی «بی نهایت گرایی» به این کتاب مراجعه کنید:

«بی نهایت گرایی: نظریه ی فلسفی برای تغییر» www.ilcpbook.com

آدرس تماس با نویسنده: korosherfani@yahoo.com

توییتر:@KoroshErfani